Hutspot

Zondagavond was ik te gast bij Danny Nobel en zijn hospita in een noordelijke buitenwijk van Beijing. Danny studeert Chinees in de havenstad Dalian en vanwege de wintervakantie heeft hij twee maanden de tijd om het 'beschaafde' Beijing te ontdekken, want Dalian is volgens hem een soort van Enschede, waar de inwoners dringen voor de bus en nog veelvuldig rochelen.

Maar de buitenwijk waar hij nu tijdelijk verblijft, is vanaf mijn campus gezien ook een soort van verweggistan. Ook als het verkeer een beetje meezit, ben je toch algauw dik een uur onderweg. Na zo'n verre rit kom je in een typisch Chinese buitenwijk terecht met grauwe straten en grauwe gebouwen. Die straten en gebouwen zijn vaak nog geen vijf jaar oud, maar verouderen schijnbaar snel.

Danny heeft zijn intrek genomen bij een Chinese dame van zesendertig lentes jong die graag bergen beklimt en stukjes schrijft op het internet. Hij huurt daar een kamer voor zolang hij in Beijing is. Naast de hospita is er nog een jonge Chinese gast die af en toe slaapt op de bank. De huur is niet hoog en Danny kan zijn Chinees elke dag oefenen, maar samenleven met Chinezen vergt volgens hem soms wel wat aanpassingsvermogen van een nuchtere Nederlander.

In elk geval kon ik zelf even proeven van het leven daar in de flat. Fraaie inrichting en sfeervolle verlichting? Daar heeft de gemiddelde Chinees een broertje dood aan. Wat echt belangrijk is, is hetgeen dat op je bord komt bij het avondeten. Wat betreft zat ik op het goede adres, want Danny had een heerlijke pan hutspot (胡特色破特） gemaakt. Die pan smaakte mij erg goed en ook de Chinese hospita kon de Hollandse keuken zeer waarderen.

Wellicht dat Danny zich volgende keer kan inspannen voor de perfecte gehaktbal met jus. Dan kom ik zeker weer langs in zijn grauwe buitenwijk.