Shanghai Zoo

De dierentuin als afspiegeling van de Chinese mentaliteit zou een betere titel zijn voor dit blog.

Afgelopen weekend bracht ik met mijn vriendin Yanzi een bezoek aan de dierentuin van Shanghai. Volgens Yanzi de op een na beste van China. Wel vaker kom ik dit soort uitspraken tegen in toeristenfolders of hoor ik het uit de mond de Chinezen zelf. In dit geval dus het laatste. Altijd sta ik een beetje wantrouwig tegen dit soort uitspraken, want ik heb al te vaak gehoord dat iets de mooiste, beste, schoonste, meest inspirerende berg, stad, dorp, natuurgebied, et cetera van heel China is.

Uiteindelijk blijkt de AAAAA topattractie bijna altijd tegen te vallen. Wat betreft de Shanghai Zoo was het niet anders. Hoewel het dagje dierentuin wel een model bleek te zijn voor de Chinese cultuur en mentaliteit. De schaduwzijde van de Chinese cultuur en mentaliteit wel te verstaan. Iemand die lange of korte tijd verblijft in de Volksrepubliek kan zich niet onttrekken aan het vaak boertige gedrag dat de Chinezen onderling ten toon spreiden.

Ik kan heel wat boertig gedrag verdragen. Leven in China betekent nu eenmaal aanpassen en regelmatig heel diep zuchten om vervolgens de draad weer op te pakken alsof er niets aan de hand is en verder te gaan met harmonieus leven. De poepende en piesende kinderen (en volwassenen) op straat, het geschreeuw en lawaai, duwen en ellebogen waar het maar kan: het gaat allemaal langs mij heen als een briesje langs de vloedlijn.

Toch werd de dierentuin van Shanghai mij even teveel. Ik meende altijd dat de dierentuin een plaats is waar kinderen respect voor en kennis van de dierenwereld wordt bijgebracht. Iedereen kan zich herinneren dat zij eens met ouders en/of grootouders naar de dierentuin gingen en dat papa ging uitleggen wat olifanten met die lange slurf doen. In de Shanghai Zoo was die gedachte ook aanwezig in de vorm van informatieborden, maar papa had het te druk met het pesten en irriteren van de beesten.

De dieren werden uitgedaagd en vernederd door de Chinese bezoekers.  Het zij door te schreeuwen of door te slaan op de kooi of het glas van het verblijf. Deze acties gingen altijd gepaard met gelach en aanmoediging van de overige familieleden. Daarnaast werden de dieren gevoed door de bezoekers. Bij elk verblijf stonden borden die dit ten strengste verboden. Goed, in China is elke regel en wet maar een aanbeveling en dus stoorden de Chinezen zich daar niet aan.

De zomers in Shanghai zijn voor mens en dier zeer oncomfortabel en dus lag bij de leeuwenkooi de koning van het dierenrijk te chillen in de middaghitte. Zeer tegen de zin van enkele Chinese bezoeker die de leeuw graag in actie wilde zien.  Tenslotte had hij niet voor niets veertig Yuan neergelegd voor een toegangskaartje.  Een plastic flesje vloog vanaf de reling door de lucht en belandde met een stofwolk op een meter van de leeuw vandaan. Het was niet het eerste flesje dat de koning die dag naar zijn kop geslingerd kreeg. Om hem heen lagen al een aantal oude flesjes.

Het voederen, sarren en bekogelen vond ook plaats bij de apenverblijven. De meeste apen hadden het geluk dat ze achter fijnmazig tralies zaten en geen flesjes of andere rotzooi hoefden te ontwijken. Desalniettemin was de stress af te lezen in hun ogen en was hun verblijf ook bezaaid met plastic en andere rotzooi die door bezoekers werd toegestopt. Mijn humeur ging er niet op vooruit die middag.

Over het algemeen gaan Chinezen niet zachtzinnig om met dieren en moet er nog heel wat water door de Gele rivier gaan voordat die respectloze mentaliteit verandert. Dierenrechtenactivisten zijn er wel en hoopgevende signalen ook. Soms wordt een vrachtwagen met honden voor de slacht tegengehouden en het aantal honden- en kattenbezitters neemt toe, maar het is de spreekwoordelijke druppel op de gloeiende plaat. De respectloze en ruwe manier waarmee Chinezen omgaan met dieren vertaalt zich naar de manier waarop zij met elkaar omgaan. Zo is de cirkel rond.

"Die apen hebben meer beschaving dan de Chinezen zelf", liet ik moedeloos ontglippen bij één van de verblijven. Yanzi was het met mij eens. Er is nog hoop.