Feest

Het zal de rest van de wereld niet ontgaan zijn dat in Beijing het zestigjarig bestaan werd gevierd van de Volksrepubliek China. Al maanden geleden werden de voorbereidingen voor dit spektakel in gang gezet. Tot in de details was het draaiboek uitgewerkt, er zijn vele oefeningen geweest en repetities om alles in goede banen te leiden. Net als bij de Olympische Spelen van vorig jaar moest het plaatje kloppen. Zelfs het weer werd naar de hand gezet. Er was een regenachtige dag voorspeld, maar dankzij een paar strategische de lucht in geschoten raketten werd het een stralende 1 oktoberdag. Waarvoor dank: ik heb een lekker kleurtje gekregen.

Zelf heb ik net als velen Chinezen de festiviteiten op tv gezien, want de binnenstad was veranderd in een vesting. Alleen met een speciale pas of een uitnodiging mocht je naar het Plein van de Hemelse Vrede. Voor een nuchtere, uit de klei getrokken kaaskop kwamen de militaire parades en het grootse vertoon van vaderlandsliefde nogal buitenaards over, maar ergens heeft het ook wel iets. Er hangt een atmosfeer van eenheid en trotsheid rond deze dagen en als ik erover spreek met Chinezen dan voelen ze zich allen op zo'n dag verbonden met elkaar. In het koninkrijk aan de Noordzee hebben wij dat eigenlijk alleen als het Nationale Elftal speelt.

's Avonds wilde ik met een stel vrienden het vuurwerk zien, dat naar verluid het grootste ter wereld was, en togen we met de bus naar de CCTV televisietoren. Deze toren heeft een observatiedek op 200 meter, dus het uitzicht was gegarandeerd. Daar aangekomen, bleek echter dat de toren enkele dagen gesloten was. Onverrichterzake zijn we toen maar wat gaan eten in een nabijgelegen restaurant. Het vuurwerk hebben we later nog kunnen zien op de campus, waar een megascherm was opgericht.

De 1 oktoberdag eindigde voor mij in een eetgelegenheid waar we nog wat dronken en opnieuw wat kleine hapjes namen. Even na elven liepen we terug naar de Westcampus. Het was ontzettend stil op straat en je merkte wel dat de meeste Beijingers naar hun families buiten de stad waren gegaan. Zo rustig, dat het wel leek alsof je in een Europese stad was.