Ｎamsan

Om toch eens wat meer van de omgeving te zien en dan op eigen houtje had ik gisteren een fiets gehuurd. Het was wel even wennen om weer te fietsen, maar de omgeving maakte veel goed. Ik ben naar de heuvels gefietst van Namsan. Ｖolgens de gids waren daar veel rotssculpturen te zien. Uiteraard ter ere van Boeddha.

Aangezien de Silla zich actief inzette voor het Boeddhisme werd hun grondgebied ook wel het land van Boeddha genoemd. Vandaar dat ook de historie van de koningen heel sterk verbonden is met mythologische verhalen en legendes. Heden ten dage is er op zich nog maar weinig over van de monumenten die de Silla hebben achtergelaten. Brand, plunderingen, oorlogen door Mongolen, Neo-confusionisten en later de Japanners heeft veel vernietigd. Toch wordt datgene dat nog bewaard is gebleven uitbundig gekoesterd.

Aan de grond en de (vaak) onthoofde beelden wordt een soort spirituele waarde toegekend. En dit lokt  veel pelgrims naar de heilige plaatsen. Overal zie je Koreanen gebeden prevelen en rituelen uitvoeren. Zo zag ik bij het onderwatergraf mensen offers brengen en een soort dienst bijwonen onder leiding van een monnik. Daar tussendoor hobbelden dan weer de toeristen en dat ging toch heel goed samen.

In de Namsan heuvels viel het aantal pelgrims wel mee en waren het meer de wandelaars die erop uit trokken. Ik had mijn fiets bij de ingang gezet en was eveneens de heuvels ingetrokken. Hoewel de heuvel niet erg hoog was (400-500 meter), bleek het toch een aardige klim te zijn. De paden en het bos hier zijn niet zo aangeharkt als in Nederland en ook niet bestraat en voorzien van een kabellift zoals in China. Dus het werd zwoegen op de soms gladde hellingen.

Na dik een uur bereikte ik de top waar ik mooi kon neerkijken op de vallei die 400 meter onder mij lag. Daarna kon ik afdalen langs een steile  bergwand, waar beneden nauwelijks nog sprake was van een pad. Maar goed, ik haalde heelhuids de eindstreep en mijn fiets was niet gejat. Terwijl ik uitpufte bij de ingang moest ik constateren dat ik, behalve mooie vergezichten, eigenlijk geen enkele rotssculptuur gezien had. Die lagen nog een paar kilometer verder helaas.