Alishan

Mijn plannen om naar een van de eilanden te gaan die in de Straat van Taiwan liggen, moest ik helaas veranderen. Afgelopen vrijdag kwam ik op Songshan Airport er achter dat Taiwanezen ook graag een weekendje weg willen. En dat de eilanden een populaire bestemming zijn. Diezelfde dag of de dag erna vliegen zat er niet in

Als alternatief had ik nog plan B: naar Alishan. Dit is Nationaal Park dat hoog in de bergen is gelegen. Het staat bekend om zijn bossen en exotische planten en bloemen. Aangezien de gemiddelde hoogte 2.500 meter is, heerst er altijd een gematigd klimaat. Daarnaast hebben de Japanners eind negentiende eeuw spoorlijnen aangelegd om het hout uit het bos te halen.

Vandaag de dag is de Alishan Forest Railway een van de weinig overgebleven alpine spoorlijnen. Met de trein is het mogelijk om vanuit Chiayi (30 meter NAP) naar Alishan te reizen (2216 meter NAP). Tijdens de tocht gaat men van een tropische klimaatzone naar een subtropische, om te eindigen in de gematigde klimaatzone, waar de temperatuur zelden boven de 20 graden komt.

Om een of andere reden kon ik alleen met een bus naar boven. De trein daalde alleen af. Desalniettemin is het een hele tocht om boven te geraken. Ruim 65 kilometer met haarspeldbochten en ravijnen. Op het laatst word je daar echt kotsmisselijk van. Maar goed, eenmaal boven kun je letterlijk een frisse neus halen. Van 34-35 graden in het dal naar 16-17 graden op 2200+ meter.

Ik heb zo goed als ik kon foto's geschoten van de bossen en de zonsondergang. Soms was dit erg moeilijk, want omstandigheden veranderen snel. Zo sta je vrolijk plaatjes te schieten in de brandende zon en een minuut later komt er mist opzetten en zie je geen hand voor ogen. Op zich geeft dat ook een mysterieus tintje aan het woud met de reuzenbomen.

Afijn, ik kon even wennen aan het Nederlandse klimaat daarboven. Voor morgen wil ik proberen om een ticket te bemachtigen voor een van de eilanden.