Hualian

Dinsdagavond kwam ik aan in het door hoge bergen omringde stadje Hualian. De treinrit vanuit Taibei duurde meer dan drie uur omdat ik in een stoptrein zat. Op zich niet erg want er was genoeg te zien onderweg.; Soms kreeg ik de eindeloze watervlakte te zien van de Pacific en dan slingerde de trein zich weer door de vele bergtunnels.

In Hualian zelf is niet zo veel te doen. De grote attracties liggen buiten de stad. De beste en mooiste heb ik gisteren aangedaan: Taroko Nationaal Park. De tunnels, ravijnen en subtropische bossen daar worden tot het mooiste van Taiwan gerekend. Met de auto of fiets kun je hier van de oostkust naar de westkust rijden, maar je kunt er ook erg goed hiken.

Echt spectaculair vond ik de gorges eigenlijk niet. In Frankrijk vind je vergelijkbare parken. Maar wat de spanning verhoogd en de oostkust fascinerend maakt, is het altijd aanwezige risico van aardbevingen. Bijna dagelijks trilt de aarde hier. Een kijkje op http://www.cwb.gov.tw/eng/ laat dat goed zien.

Vandaar dat ik met een blauwe valhelm op mijn hoofd moest rondlopen, want er valt regelmatig wat gesteente langs de bergwand naar beneden. Daarnaast zijn er giftige slangen en gevaarlijke steekwespen, zodat een bergwandelingetje vervelend kan uitpakken. En om niet te vergeten: regelmatig worden de kusten geteisterd door tyfonen. In het park was men de schade van de laatste aan het herstellen.

Afgezien van de mogelijke gevaren levert Taroko Nationaal Park prachtige foto's op. Helaas kan ik die nu niet bewerken, dus die krijgen jullie nog tegoed.