Fietsen

Drie keer per week, als er niet te veel smog hangt, fiets ik naar de Taalschool in het noordelijk gelegen Wudaokou. Ik volg Chinese les bij een hoogzwangere docent, die er genoegen in schept de vier tonen van het Chinese klanksysteem zo hard mogelijk te schreeuwen. Zo hard dat de ruiten in de sponningen trillen. Altijd verheug ik mij op haar lessen, maar ook op de fietstocht. Onderweg valt namelijk altijd veel spannends te beleven.

Gemiddeld zie ik, bij een fietstochtje van hooguit een half uur, zo'n twintig bijna-ongelukken voor mijn ogen gebeuren en ervaar ik altijd twee bijna-doodervaringen. Zo af en toe kom ik ook echt een aanrijding tegen, waarbij de betrokkenen ietwat beteuterd staan te wachten op de verkeerspolitie voor de afhandeling. Het probleem met Chinezen is denk ik niet dat ze agressief rijden, maar überhaupt dat ze zich op wielen verplaatsen, en met miljoenen tegelijk.

Een kleine greep uit de taferelen die ik drie keer per week tegenkom: met twee of meer personen wankelend op een elektrische scooter die bijeen wordt gehouden door tape en ijzerdraad, gemotoriseerde driewielers met een gammele kubus achterop, de zogenaamde pingbanche, die bedoeld zijn om snel door het verkeer te laveren (wat ze dus ook zo onvoorzichtig mogelijk doen), fietskarren vijf meter hoog volgeladen met HP printers of zakken met petflessen en dan heb ik het nog niet eens gehad over de fietsen zelf. In China geldt: op zijn minst moet je stalen ros een flinke slag in het wiel hebben. Liefst voor en achter.

Regels zijn er wel, maar dat is een nietszeggend begrip. Links dan wel rechts inhalen is geen probleem. Doorgaand verkeer gaat voor afslaand verkeer? Nee hoor, taxi's slaan gewoon af, ook als je groen licht hebt. Daarnaast schijnt er tevens geen verschil te zijn tussen de linker- en rechterkant van de weg. Iedereen bepaalt zijn eigen route; of dit nu tegen het verkeer in is of niet. Het maakt niet uit waar de Chinees rijdt, als ie maar vooruitgaat.

Vreemd genoeg gaat dit nog bovengemiddeld vaak goed, want Chinezen houden rekening met het gedrag van andere weggebruikers. Daarnaast is het zo dat als je eenmaal het spel kent, je bij een grote kruising niet meer zo snel verrast wordt door afslaande auto's die met doodsverachting op je af komen rijden. Zorgeloos laveer je links dan wel rechts langs langzaam verkeer, pak je een stoepje voor honderd meter mee, rij je standaard door rood en als het moet rij je tegen het verkeer in. Eigenlijk valt het dus allemaal best mee.

Desalniettemin ben ik toch altijd opgelucht als ik mijn docente met dikke buik weer kan begroeten.