Extreem

"In China is een land van extremen" luidt het cliché. Toch klopt dit cliché aardig: aan de ene kant razen de hogesnelheidstreinen je voorbij en aan de andere kant zijn grote delen van het land nog onontwikkeld en leven de mensen nog in armoede. Ook het weer houdt zich aan dit cliché.

De afgelopen dagen was het ontzettend koud. Temperaturen gingen dramatisch omlaag naar rond het vriespunt. Het weerpraatje op straat ging voornamelijk over de aanstaande winter. Ik had mijn winterjas en truien uit de kast gehaald, de kieren bij de ramen met tape en plakband dichtgemaakt en een voorraad cacaopoeder aangelegd, terwijl ik eigenlijk dacht: dat is toch veel te vroeg? Nota bene we leven half oktober!

Ik had zelfs een elektrisch kacheltje gekocht en dit naar huis gesleept, want de stadsverwarming gaat pas 15 november aan (ook weer zoiets: de staat controleert de verwarming). Maar goed, het kleine kacheltje snorde mijn kamer behaaglijk warm en ik kon goed voorbereid de winter tegemoet zien. Hoewel gisteren het weer plots wat zachter werd.

Daar moest ik natuurlijk van profiteren en ik stapte op mijn mountainbike. Natuurlijk wel met mijn speciale winterfietskleding aan, want je weet maar nooit. Onderweg moest ik aan mijzelf bekennen dat ik de overgang van winter naar lente nog niet helemaal had aangevoeld. Ik zat te stikken in mijn dikke winterjack en onder mijn winterbroek begon het ook aardig te broeien.

In het park, eigenlijk een boomkwekerij waar ik graag mountainbike, heb ik mijn winterjack ergens onder een boom verstopt en ben ik een paar rondjes gaan rijden. De winterbroek kon ik niet uittrekken helaas, maar zonder bovenkleding kreeg ik tenminste een beetje verkoeling.

Het weerpraatje op straat is eveneens omgeslagen. De winter is geen onderwerp meer. Iedereen vraagt elkaar nu wat hij of zij voor buitenactiviteit gaat doen in weekend.